Category Archive

De vriendengroep van Jordy bestond tot aan de dag van het drama uit onbezorgde jongelui. Daarna is er voor hen geen sprake meer geweest van ‘een rustige groei naar volwassenheid’. Van het ene moment op de andere zijn deze zorgeloze jongelui veranderd in jongvolwassenen. Het besef dat de dood niet alleen is voorbestemd voor oudere mensen, is met afschuw tot ze doorgedrongen. Het gemis is …

Elk jaar zijn er van die dagen in het jaar die van extra betekenis zijn, zoals verjaardagen binnen het gezin en de feestdagen. Wanneer je een kind hebt verloren, komt daar ook zijn of haar sterfdag en geboortedag bij. Dagen die elk jaar opnieuw zwaar kunnen zijn. Ik merk het zelf bijvoorbeeld op de geboorte en -sterfdag van mijn zoon Jordy. Ook van andere ouders hoor ik …

© Angela Mollers-de Kuijer Het is uitdrukkelijk niet toegestaan deze tekst of delen ervan te gebruiken, ongeacht het doel, tenzij daar expliciet toestemming voor is gegeven. Bij vragen kan je een email sturen naar dagmam@ziggo.nl En als ik dood ben, huil maar niet. Ik ben niet echt weg moet je weten. Het is maar een lichaam dat ik achterliet. Dood ben …

De maand mei is weer in zicht. Mocht ik het zelf naar de achtergrond willen duwen, dan zorgen anderen er wel voor dat dit niet gaat lukken. Eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg, door de invloed van anderen mag ik er dan nu toch weer openlijk bij stilstaan. Want in stilte doe ik dat toch wel. Vandaag kwam, zomaar …

De zevende jaarwisseling die ik met het grote gemis van Jordy moeten beleven nadert al snel. Terugdenkend gaat de tijd enorm snel, hoewel er dagen tussen zitten dat de klok stil lijkt te staan. Er zijn moeilijke jaren geweest, vooral het eerste jaar na 11 mei 2009 en in 2011, maar jammer genoeg heb ik, samen met mijn partner, nu …

Soms overkomt het je. Je blijkt fysieke problemen te hebben die niet meer tot herstel kunnen komen. Helaas heb ik dat ook moeten ervaren. Het idee om dan maar thuis te blijven zitten was niet erg aantrekkelijk, dus heb ik het ergens anders in gezocht. Ik wilde wel een studie gaan doen, maar het was lastig om te bepalen welke. …

Twee volle weken vol emoties hebben we achter de rug. Eerst 11 mei, 13 mei en 16 mei. Het zijn en blijven dagen die allerlei sentimenten op blijven roepen. Op 11 mei hebben we een gedenkwaardige middag gehad. Vrienden van Jordy, vrienden en kennissen van ons, mijn zus met mijn twee neven en twee familieleden van Peter waren gekomen. Al …

Weemoed, verdriet, heimwee, droefheid, ik voel me troosteloos. Prachtig, buitengewoon, fantastisch, de mooiste, de liefste, sociaal, hard werkend, sterk, krachtig, zo heb ik Jordy in herinnering. Het verdriet overheerst, maar toch zal ik vandaag zijn leven eren zoals hij het heeft geleefd. Mijn tranen zijn vandaag privé. Ere wie ere toekomt, en vandaag is dat voor mijn Jordy.

Toen de kinderen nog klein waren, vond ik Moederdag wel iets hebben. De zelfgemaakte presentjes, gemaakt op school, die vol trots met glimmende gezichtjes aan je werden gegeven. Het ongeduld als je niet vroeg genoeg wakker was en de kinderen ervoor zorgden dat je dan maar wakker werd. Het springen op je bed, de knuffel, die lieve kleine armpjes om …

Het is even stil geweest, maar dat had zo zijn oorzaken. Er is in de afgelopen weken weer veel gebeurd. Het meeste daarvan had opnieuw te maken met Jordy,  de reden waarom ook deze site en blog is ontstaan. Meest schokkend van alle gebeurtenissen was vorige week de ontdekking dat het graf van Jordy deels is vernield. Ik wil het …