Elk jaar zijn er van die dagen in het jaar die van extra betekenis zijn, zoals verjaardagen binnen het gezin en de feestdagen. Wanneer je een kind hebt verloren, komt daar ook zijn of haar sterfdag en geboortedag bij. Dagen die elk jaar opnieuw zwaar kunnen zijn. Ik merk het zelf bijvoorbeeld op de geboorte en -sterfdag van mijn zoon Jordy. Ook van andere ouders hoor ik dat ze worstelen met de vraag over hoe ze met deze dagen om kunnen gaan.
De eerste jaren is er vaak nog wel wat belangstelling van buitenaf. Elke keer wanneer er bij ons een lief kaartje door de bus viel, werd ik daardoor werg geraakt. Net als door het bezoek dat op bijzondere dagen eventjes langskwam.Toch merk ik dat de aandacht minder wordt. De stilte neemt toe. Van de volle huiskamer in het eerste jaar bleef slechts een klein
groepje over. De brievenbus blijft vaker leeg, de telefoon zwijgt. Juist op de verdrietige dagen hoop ik ergens toch dat anderen er óók nog steeds aan denken. Misschien wel zodat ik zelf ook weer even zijn naam hardop mag noemen…
Dit jaar besluit ik het initiatief in eigen hand te nemen. Dat werd mij makkelijker gemaakt doordat de geboortedag van mijn zoon op een zondag viel. We hebben de vaste vriendenkring van Jordy, die wij nog regelmatig zien …..
Wegens mediarechten mag niet het gehele artikel hier worden geplaatst.
Maar natuurlijk kan je het wel verder lezen door even op de hieronder vermelde sites te klikken.
https://www.facebook.com/ikmisjetv/posts/1667570663315312 of
https://ikmisje.eo.nl/themas/blog/blog-angela-mollers-barbeque-met-biertjes-op-geboortedag-van-jordy