Alweer de zevende jaarwisseling

De zevende jaarwisseling die ik met het grote gemis van Jordy moeten beleven nadert al snel. Terugdenkend gaat de tijd enorm snel, hoewel er dagen tussen zitten dat de klok stil lijkt te staan. Er zijn moeilijke jaren geweest, vooral het eerste jaar na 11 mei 2009 en in 2011, maar jammer genoeg heb ik, samen met mijn partner, nu wel één van de zwaarste jaren beleefd, op allerlei gebied.
De jaarwisseling is steevast een moment voor veel mensen om goede voornemens proberen uit te voeren. Dat is iets wat ik ook ga doen. Niet zoals zovelen in algemene zin met de bekende dingen, maar ik ga het nieuwe jaar wel in waarbij ik weet dat er belangrijke zaken rondom Jordy enkele maanden geleden nu definitief zijn afgesloten. Er is absoluut geen weg meer terug. Zware, moeilijke beslissingen zijn genomen, die ik in mijn eentje heb moeten nemen. Mijn voornemen is om hierop niet met spijt terug te kijken.
Waarbij de ‘echte’ rouw na al die jaren pas echt is begonnen. Stilletjes, in mijn eentje, met gelukkig wel de steun van mijn partner, gezin en een bevriend stel, maar met verder veel onbegrip vanuit mijn omgeving.
Komend jaar ‘mag’ ik eindelijk na al die jaren het rouwen en al het verdriet van mezelf toelaten, nu eindelijk zonder strijd en conflicten, maar gelijkertijd wil ik genieten van het leven en de mooie dingen die er ook nog zijn. Een gevecht voor ons beider gezondheid staat er nog wel, maar ik ben ervan overtuigd dat we ook die gaan overwinnen, op welke manier dan ook, hoe lastig, moeilijk en mogelijk zelfs pijnlijk het soms zal zijn, dat weten we nu al. Maar winnen zullen we, daar gaan we voor.
Nieuwe stappen worden er genomen, nieuwe inzichten vinden er plaats. Mooie gesprekken en indringende gesprekken die verwonderen, zoals met Anita van L. waar wellicht iets moois uit gaat ontstaan. Ik denk ook terug aan de steun die we van R. Korver hebben gehad en zijn eindwoord aan ons die heel bijzonder was en mij heeft geraakt. Zo zijn er meer dingen.
Mooie vriendschappen hebben zich voortgezet en in de vriendenkring van Jordy gebeuren verschillende prachtige dingen waar ook wij deelgenoot van zijn gemaakt. Dat is zo mooi om mee te mogen beleven. Dank daarvoor.
Het komende jaar staan er ook fantastische dingen te beleven, dat weet ik nu al. In directe kring. Zaken om naar uit te kijken.
Ik hoop dat het een jaar gaat worden waarin ik met een glimlach aan Jordy kan terugdenken, zonder de constante intense pijn maar wel met een gelukkig moedergevoel dat hij 19 jaar lang mijn zoon in het echte leven zoals wij dat kennen mocht zijn. En nu in mijn hart mag voortleven. Daarvoor ben ik dankbaar.
Ik wens iedereen die mij lief is, maar ook alle anderen die ik niet ken, een jaar waarin bereikbare wensen uitkomen, heel veel gezondheid en heel veel geluk.