Het is even stil geweest, maar dat had zo zijn oorzaken. Er is in de afgelopen weken weer veel gebeurd. Het meeste daarvan had opnieuw te maken met Jordy, de reden waarom ook deze site en blog is ontstaan.
Meest schokkend van alle gebeurtenissen was vorige week de ontdekking dat het graf van Jordy deels is vernield. Ik wil het niet groter maken dan het is, ik praat hier over een gelaserde foto in hardsteen die moedwillig doormidden is gebroken. Herstel is niet mogelijk. Al het overige is gelukkig nog intact. Naast het feit dat we al eerder hebben opgemerkt dat er wel eens dingen werden ontvreemd, hebben we misschien nog ‘geluk’ gehad dat het hierbij is gebleven.
Onze stille hoop dat het misschien toch nog een ‘ongelukje’ is geweest, is inmiddels vervlogen. Niemand heeft zich gemeld.
De verontwaardiging, ontzetting en boosheid hierover is echter enorm. De impact die dit op ons heeft, valt niet te beschrijven. Ook in onze directe omgeving merken we deze gevoelens op.
Het onbegrip voor dit soort daden is groot. Je blijft je afvragen wie zoiets doet, maar vooral waarom.
Onbegrijpelijk blijft voor ons de reactie van het kerkbestuur. Zij vonden het nodig om via de journalistiek te reageren. In het geschreven artikel, waarin Jordy en ik met name worden genoemd, laten zij weten goed uit te willen zoeken wat er is gebeurd en navraag te zullen gaan doen. Ik ben benieuwd hoe en wanneer ze dit hebben gedaan, want met mij hebben zij geen contact opgenomen, terwijl we toch de direct betrokkenen zijn. Aan de andere kant, het valt binnen het verwachtingspatroon die wij als gezin na alle ellende van de afgelopen jaren al hebben meegemaakt met dit bestuur. Zonder personen aan te willen spreken, ik blijf hopen dat er ook nog ‘goeden’ tussen zullen zitten, als bestuur zijn ze geen knip voor de neus waard en weten ze absoluut niet met nabestaanden om te gaan.
De consequenties voor ons zijn ook behoorlijk. Buiten het financiële aspect om (het gaat heel wat kosten om een nieuwe tegel te laten maken en dit te laten plaatsen), hebben we nu de kriebels gekregen om nog weer nieuwe dingen te plaatsen, iets wat we met regelmaat deden. Toch moeten we ons hier overheen zetten, want we willen dat het er zo mooi mogelijk blijft. Bovendien is het maar de vraag of de nieuwe tegel voor 11 mei gemaakt en geplaatst kan zijn, als Jeroen en ik een mooie herdenkingsdag willen. Dat het dan mogelijk niet klaar is, is eigenlijk nog wel het allerergste!
Het plan was er al om rond deze tijd alles bij Jordy weg te halen en mee naar huis te nemen voor een grote schoonmaak. Dit hebben we nu toch doorgezet. Steentje voor steentje hebben we al het grind wat er lag ontdaan van aarde en blaadjes en een nacht in schoonmaakmiddel laten weken. Nu is het afgespoeld en is de oorspronkelijke glans weer helemaal terug gekomen. Verse aarde ligt al klaar, evenals een paar voorjaarsbloeiers. Alle andere dingen die er lagen zijn ook geboend en blinken weer mooi.
Komende week gaan we alles weer terugplaatsen en zal het plekje van Jordy weer de rust uitstralen zoals wij dat voor ogen hebben. Het is te hopen dat dit zo blijft en we niet opnieuw voor nare verrassingen komen te staan.